بیت های سوخته

مناجات با خداگریز به روضه حضرت عباس علیه السلامبیدارم و اما دل بیدار ندارمدر توشه به جز این دل بیمار ندارمگفتی که بیا توبه کن و بنده ی من باشصد حیف که من گوش بدهکار ندارمصد بار به رویم در این خانه گشودیاما من بیچاره به تو کار ندارماین چشم خطاکار شده مایه ی خجلتدر روضه دگر چشم گهربار ندارماین بار ضرر کن، بخر این عبد گدا رامن جز تو در این شهر، خریدار ندارممن در دو جهان دل به علی داده ام و بسجز با علی و آل علی کار ندارممی سوزم از این سوز که سربار حسینمسربار شدم، همت عیّار ندارممی سوزم از این روضه که با گریه حسین گفت:ای اهل حرم میر و علمدار ندارموحید محمدی۱۹ فروردین ۱۴۰۱ بیت های سوخته...

مثل هر بار پر از توبه ی بی تاثیرمدل خورم از خودم، از دست خودم دل گیرمقدر هم رفت، ولی حال دلم خوب نشدجان زهرا نگرانم، چه شده تقدیرم؟؟؟رمضان بگذرد و باز نبخشی من را؟؟؟بعد از این خورده ته دیگ، دگر کفگیرمکار ما را نگذاری تو به روز عرفهمن شب فطر به عفو تو زبان می گیرممن اگر بد شده خُلقم، حرمم دیر شدهدست من نیست، من این مرتبه بی تقصیرمچاره ی کار من اینبار هوای نجف استدارم از دوری ایوان طلا می میرمبی علی من به خدا بی کسم و بیچارهمن بدون علی از زندگی ام دل سیرمدم افطار به یاد دل بی تاب ربابیاد بی تابی آن شیرزنِ بی شیرموحید محمدی7 اردیبهشت 1401 بیت های سوخته...